Je baby gebruikt jou als fopspeen

Je denkt misschien dat je baby je als fopspeen gebruikt en dat dat een slechte zaak is.

Het is niet alleen volkomen normaal, maar eigenlijk is het maar goed ook. Er wordt veel gesproken over kinderen die leren 'zichzelf emotioneel te reguleren'. Zelfregulatie is een aangeleerd proces waarbij kinderen worden geleerd kalm te blijven tijdens geladen situaties en snel weer kalm te worden nadat ze verdrietig of boos zijn geweest.

Je baby borstvoeding geven om hem te kalmeren en te kalmeren is de eerste stap in het leren. Borstvoeding geeft je rust en het kalmeert je baby. Het geeft je de tijd om na te denken, te vertragen en zeer geladen gebeurtenissen te verwerken. Je baby leert dat moeder hem kan helpen kalmeren. Naarmate ze groeien, worden ze minder afhankelijk van jou en ontwikkelen ze zelf kalmerende vaardigheden.

Een fopspeen met een andere naam is een 'dummy' - een neppe.

Fopspenen bevatten geen melk. Ze zijn iets om op te zuigen, een voorwerp om op te zuigen. Een stevig object dat in dezelfde categorie valt als harde snoepjes, lolly's, ijslolly's, pennen, lepels en rietjes om er maar een paar te noemen. Generiek, gemakkelijk verloren, gemakkelijk vervangen.

Dat ben jij niet, niet een van hen.

Het grootste verschil tussen jou en een fopspeen is melk. Het kan zijn dat u zich leeg voelt terwijl uw baby lui aan het zuigen is en niet alleen kalmeert, maar ook steeds wisselende druppeltjes melk krijgt. Melk speciaal ontworpen voor de leeftijd en het geslacht van je baby, vol antistoffen, hormonen, voedingsstoffen, probiotica en dingen waarvan we niet eens weten dat ze bestaan. 

Dat zou je op zichzelf al moeten aanmoedigen om je kleintje te laten zogen.

Zuigen is zo belangrijk: zuigen verlicht pijn en angst!

Bij volwassenen wordt de behoefte om te zuigen klinisch en gekscherend een orale fixatie genoemd. Het is zo wijdverbreid dat er duizenden grappen en overtuigingen over bestaan. Het is een gewoonte die moeilijk te doorbreken is, omdat het geen gewoonte is. Het is een behoefte.

Mensen worden geboren met de behoefte om te zuigen. Het is hoe we overleven als baby's. We eten en kalmeren onszelf door te zogen. Als we op onze duim of op een fopspeen zuigen of borstvoeding geven tot we gespenen, wordt de behoefte geïntegreerd en groeien we er overheen. Als we deze reflex niet integreren, blijft deze hangen als een 'orale fixatie'.

Er zijn honderd goede redenen om uw baby aan uw borst te laten zuigen.

Honger en dorst zijn duidelijk. Maar hoe zit het als het te koud of te warm is? Overweldigd door lawaai en licht? Verveeld omdat je het druk hebt? Eenzaam, bedroefd, gestoord, moe en overstuur? Misschien heb je stress en merkt je baby dat op? Is uw baby misschien geschrokken, bang of ongerust? Bezorgd? Waarom zou een baby zich zorgen maken? Omdat hij heeft gevraagd om borstvoeding te geven en jij hem dat nog niet hebt toegestaan. Dat is een uitstekende reden om je zorgen te maken!

Zelfs als u niet weet waarom uw baby borstvoeding nodig heeft, zal het geven van borstvoeding aan uw baby of kind een groot aantal problemen oplossen.

Verweven met voeding is onze behoefte aan aandacht. Door te communiceren met andere mensen, vooral met onze moeder, leren we in de eerste jaren alles wat we moeten weten. Borstvoeding stimuleert alle vijf de zintuigen van de baby tegelijk. Er is een voortdurende interactie tussen mama en baby, die naar elkaar kijken, praten en luisteren, aanraken en strelen. Elke interactie activeert neuronen in de hersenen en maakt verbindingen. Dit is een van de redenen waarom baby's die borstvoeding krijgen een hoger IQ hebben.

Wat het werkelijk betekent.

In zijn oorspronkelijke vorm zegt je baby: 'Mama, ik heb je nodig. Ik heb jou nodig, de levengever, degene die mij het beste verzorgt. Ik heb jou nodig om mij te troosten. Ik heb jou nodig om mij door deze tijd heen te helpen, totdat Ik voel me weer goed. Ik wil dat je me verzorgt terwijl ik me ongemakkelijk voel. Op een dag zal ik je kunnen vertellen dat ik verdrietig, hongerig, eenzaam, boos, warm, koud, lui ben of dat ik gewoon niet weet wat er aan de hand is , maar dat kan ik nog niet.

"Ik heb je melk nodig. Het is speciaal voor mij gemaakt. Ik wil dat je ogen in de mijne kijken, om te weten dat ik veilig ben. Ik moet weten dat je dichtbij bent. Ik moet je geruststellende stem horen die me weer tot geluk brengt. Ik heb het nodig." Ik moet je melk proeven die me druppel voor druppel naar comfort en tevredenheid leidt. Ik moet je huid voelen, je aanraking, je aardende aanwezigheid die me terugbrengt als ik wegvlieg naar het onbekende.

'Het allerbelangrijkste is dat ik gewoon moet weten dat je bij mij bent, van mens tot mens.'

Waarom is het zo moeilijk om aan je borst te kalmeren?

Ik denk dat ouders zich overweldigd voelen door de duur en intensiteit van alle zorg die pasgeborenen nodig hebben. Het is tot op zekere hoogte gemakkelijk om borstvoeding te geven, maar soms vragen baby's eindeloos. Als je ze niet verzorgt, gaan ze huilen, en een huilende baby kan ervoor zorgen dat je allerlei vreselijke gevoelens ervaart.

Als u van streek bent, is het voor uw baby erg moeilijk om te kalmeren. Als u zich overweldigd voelt, doet u er alles aan om te voorkomen dat uw baby gaat huilen. Het resultaat is dat je het ene na het andere ding doorloopt in een poging een onbekend probleem op te lossen en de baby nog meer van streek maakt door hem te overweldigen met nog meer sensaties en processen.

Stil en aanwezig leren zijn bij een overstuurde baby is deels instinctief, maar meestal is het een aangeleerde vaardigheid. De eerste stap is begrijpen dat er doorgaans alleen naar mensen geluisterd en getroost hoeft te worden als ze van streek zijn. Ze hoeven niet altijd een probleem opgelost te hebben om weer gelukkig te worden.

Terug naar het kalmeren. Als zuigen aan de borst werkt, gebruik het dan.

Wat is een betere manier om uw kind te leren kalmeren door verbinding te maken met andere mensen dan door troost en gezelschap van borstvoeding te bieden tijdens de uitdagende tijd van het leven die de kindertijd wordt genoemd? Door een baby een fopspeen aan te bieden (of te dwingen) leert hij troost te zoeken bij voorwerpen, niet bij mensen.

Als je je baby vasthoudt en hem laat kalmeren, leert hij empathie en mededogen. Ze leren hoe ze anderen kunnen helpen in tijden van lijden. De natuur heeft er iets voor terug. Je krijgt een explosie van oxytocine, het liefdeshormoon, en je kalmeert en keert terug naar je kalmere, genereuzere zelf.

"Want wat is het doel van ons vermogen om hulp te vragen, als we in onze donkerste, meest pijnlijke uren geen verbinding kunnen maken met iemand anders?"

Mijn liefde voor jou en je familie....

Donna